>> Σήμερα, 8 Μαρτίου, όπως και κάθε μέρα, γιορτάζουμε την Ημέρα της Γυναίκας!

Άραγε θα μπορούσε κάποιος να ορίσει τη “Γυναίκα”; Θα μπορούσε να αριθμήσει τους αμέτρητους ρόλους της; Θα μπορούσε να μιλήσει για την ομορφιά και τη δυσκολία του να είσαι Γυναίκα;

Γιατί οι γυναίκες είναι τόσα πολλά… Είναι όλα εκείνα για τα οποία μιλάμε, αλλά δεν μπορούμε να περιγράψουμε.

Οι εποχές αλλάζουν, οι Γυναίκες επαναπροσδιορίζονται, μέσα από τους ρόλους τους, μέσα από το φύλο τους, μέσα στην κοινωνία που ζουν. Αλληλουποστηρίζονται, ενώνονται και προχωρούν πιο δυνατές.

Γιορτάζουμε τη σημερινή ημέρα με μία αληθινή ηρωίδα, που ξέρει τι σημαίνει δύναμη, θάρρος, ενέργεια.

Η σπουδάστρια του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ, Αναστασία Τάντη μας διηγείται ένα μέρος της πολύπλευρης καθημερινότητας της, καθώς σπουδάζει Νοσηλευτική στο ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ, είναι απόφοιτη Ονυχοπλαστικής & Ποδολογίας, ενώ παράλληλα είναι εθελόντρια διασώστης στην ΕΠΟΜΕΑ (Eπίλεκτη Oμάδα Eιδικών Aποστολών). Το ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ στηρίζει γυναίκες σαν την Αναστασία, που αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση.

Μπορείς να μας πεις μερικά λόγια για σένα;

“Λέγομαι Τάντη Αναστασία, είμαι 29 χρονών και ασχολούμαι με τη Νοσηλευτική και την Ποδολογία, ενώ παράλληλα είμαι υπεύθυνη Φαρμακείου, Διασώστης και Νοσηλευτής πεδίου.”

Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη διάσωση;

“Η αλήθεια είναι πως από μικρή ήθελα να βοηθάω τον συνάνθρωπο, ήθελα να ασχοληθώ νωρίτερα, αλλά λόγω της σχολής στο ΙΕΚ ήταν αδύνατο να είμαι και στην ΕΠΟΜΕΑ, μόλις τέλειωσα τις σπουδές μου, το 2019, μπήκα στην ομάδα.”

Οι σπουδές σου αφορούν διαφορετικά αντικείμενα, πώς τα συνδύασες;

“Στη διάσωση, επειδή η ομάδα έχει διάφορους τομείς, όπως πρώτες βοήθειες, ενεργή διάσωση, καταστροφές, κλπ., συνδυάζονται πιο πολύ με το κομμάτι πρώτων βοηθειών, τα οποία παρακολούθησα στο ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ. Οπότε για εμένα η Σχολή με βοήθησε, αφού η ΕΠΟΜΕΑ ήταν μια επανάληψη των μαθήματων του ΙΕΚ.”

Η ποδολογία πώς προέκυψε;

“Ήταν κάτι το οποίο μου άρεσε πάρα πολύ, από την πρώτη στιγμή που μου αναφέρθηκε από εσάς στη Σχολή, ήταν κάτι που στοχεύει να βοηθάς απευθείας τον ασθενή σου, του προσφέρεις μια προσωρινή ανακούφιση, και το εξασκώ μέχρι και σήμερα.”

Μέσα στην καθημερινότητα σου, πώς ανταπεξέρχεσαι σε όλα αυτά που κάνεις;

“Η αλήθεια είναι πως από ένα σημείο και μετά προσαρμόζεσαι, γιατί είναι ενδιαφέρον και σε παρακινεί να ξυπνήσεις κάθε μέρα. Μου αρέσει καθημερινά να έχω την τριβή με τους ασθενείς, οπότε δε το σκέφτομαι, απλά ξυπνάω. Έχω ένα γεμάτο πρόγραμμα, προσπαθώ όλα να τα χωρέσω σε μια μέρα, δεν είναι εφικτό, από κάπου χάνω, αλλά το προσπαθώ.”

Τι σε γεμίζει περισσότερο;

“Νομίζω και η διάσωση και η νοσηλευτική και η ποδολογία έχουν και τα τρία κάτι ιδιαίτερο να σου προσφέρουν. Είναι η συνεισφορά στον συνάνθρωπο, δε τα κάνω απλά για να τα κάνω, είμαι εθελόντρια, δε πληρώνομαι, είμαι φοιτήτρια νοσηλευτικής, ούτε εκεί πληρώνομαι, πληρώνομαι μόνο ως ποδολόγος. Ως άνθρωπος δεν με ενδιαφέρει μόνο το οικονομικό, αλλά και αυτά που θα αποκομίσω.”

Πώς πήρες την απόφαση να πάρεις μέρος στην διάσωση στην Τουρκία;

“Η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς, από το 2020 που είμαι στην ομάδα έχω κάνει διάφορες εκπαιδεύσεις, είτε στο εξωτερικό στην Πορτογαλία, είτε εντός Ελλάδος. Έχουμε κάνει διάφορες εκπαιδεύσεις, στο Καρπενήσι, στην Αταλάντη, οπότε ήταν ευκαιρία να δω τον εαυτό μου πώς θα ανταπεξέλθει υπό κανονικές συνθήκες. Την ώρα που βγήκε το μήνυμα από τον αρχηγό της ομάδας μας, κ. Ρουμελιώτη, έλεγε η φωνή μέσα μου, πώς ξέρεις κάτι, πρέπει να πας! Επειδή ξέρεις κάποια πράγματα και οι γνώσεις που έχεις θα βοηθήσουν. Ακόμη και για να κάνω μια περίθαλψη, είναι μια βοήθεια στους ανθρώπους που πληγώθηκαν τόσο άσχημα.”

Τι σε συγκλόνισε περισσότερο σε όλο αυτό;

“Από την ώρα που μπήκαμε στην πόλη, φαινόταν σαν να είχε πέσει βόμβα, ήταν όλα κατεδαφισμένα, είχαν πέσει τα πάντα, κόσμος σε σκηνές, άθλιες εικόνες. Καθώς προχωρούσαμε βλέπαμε ένα χάος, δεν βλέπαμε σπίτια, βλέπαμε πολλές μάζες και στην συνέχεια όταν μας κατεύθυναν στο camp των Ηνωμένων Εθνών βλέπαμε πολύ κόσμο σε σειρές να περιμένουν να πάρουν τρόφιμα και ρούχα.”

Μπορείς να μας περιγράψεις μια εικόνα;

“Εγώ βρισκόμουν στην 2η βάρδια της επόμενης μέρας αφού φτάσαμε στην Τουρκία, μπήκαμε στα διασωστικά οχήματα, ήμασταν 12 άτομα. Ξεκινήσαμε για την πόλη Καχραμάνμαρας και πριν φτάσουμε στο πρώτο σημείο, μας λένε από τον ασύρματο ότι θα πρέπει να βάλουμε μάσκες, διότι γίνεται χαμός από σκόνη, από μυρωδιές και από διάφορα υλικά τα οποία είναι αερομεταφερόμενα. Μόλις ξεκινήσαμε να προχωράμε, βλέπουμε αριστερά – δεξιά μας μπουλντόζες να είναι πάνω στα χαλάσματα και φοβόμασταν πως υπάρχει πιθανότητα να είναι άνθρωπος από κάτω. Κτίρια σχεδόν γκρεμισμένα και ετοιμόρροπα, φοράγαμε τα πάντα, γάντια και κράνος σε περίπτωση μετασεισμού. Εν τέλει πήραμε την εντολή και μεταφερθήκαμε σε μια περιοχή η οποία είχε ένα μπλοκ με 6 – 7 πολυκατοικίες, 11 ορόφων, και 45 διαμερίσματα. Παντού κόσμος, λάσπη, φωτιά, όλη η μυρωδιά της αποσύνθεσης ήταν τρομερή, δε καταλαβαίναμε από που μας έρχεται.”

“Μας είπαν έχουμε βρει δυο παιδιά, τα οποία είναι εγκλωβισμένα στα χαλάσματα της πολυκατοικίας. Η μια πλάκα ήταν πάνω στην άλλη, δεν έβλεπες κενό ενδιάμεσα όπως μερικοί το φαντάζονται, δεν περνούσε ούτε το χέρι σου. Ξεκινήσαμε περίπου στις 11:30 το πρωί και φύγαμε 22:30 το βράδυ.”

Ποιος είναι ο επαγγελματικός σου στόχος από δω και πέρα;

“Θα συνεχίσω σίγουρα ως διασώστρια, διότι με γεμίζει το να προσφέρεις οικειοθελώς και να παίρνεις πράγματα, τα οποία δε θα πάρεις από πουθενά αλλού! Όλα όσα έχω ζήσει αυτά τα χρόνια που είμαι στην ομάδα είναι ανεκτίμητα, όπως πέρυσι στην Αττική οδό που απεγκλωβίζαμε τους ανθρώπους από τα χιόνια, πριν 2-3 βδομάδες βοηθούσαμε στις πλημμύρες… Θέλω να συνεχίσω και να γίνω και εκπαιδεύτρια διασώστρια στην ΕΠΟΜΕΑ. Σίγουρα θέλω να ανοίξω ένα δικό μου ποδολογικό ιατρείο, καθώς θέλω να είμαι ανεξάρτητη! Αναφορικά με τη νοσηλευτική, μου αρέσει να βλέπω πράγματα που δε θα δω ξανά. Κάποια στιγμή όλα αυτά που γνωρίζω μπορεί να τα χρησιμοποιήσω κάπου αλλού, οπότε ο στόχος μου είναι να μεταδώσω τις γνώσεις μου σε άλλους ανθρώπους που θέλουν να μάθουν.”

Ποια στοιχεία χρειάζεται να καλλιεργήσει μια σύγχρονη γυναίκα;

“Αυτοπεποίθηση σίγουρα! Να γνωρίζει τον εαυτό της και το τι άνθρωπος είναι. Σεβασμός για τους άντρες και τις γυναίκες, και προπαντός για τα παιδιά. Εμείς ως γυναίκες συνήθως είμαστε πολύ αυστηρές με τον εαυτό μας. Σίγουρα όταν αγαπάς τον εαυτό σου βλέπεις και κάποια πράγματα τα οποία δεν μπορείς να τα αλλάξεις, αλλά θα πρέπει να ζήσεις με αυτά και να βελτιώσεις κάποιες λεπτομέρειες.”

Ένα αισιόδοξο μήνυμα για τα κορίτσια που θα σε ακούσουν;

“Θα έλεγα ότι θα πρέπει να είναι ανεξάρτητες, να μην τους ενδιαφέρουν τα λεφτά του μπαμπά. Πρέπει να προσπαθείτε να μην τα παρατάτε ποτέ, γιατί κάποιες γυναίκες νιώθουν ότι δε θα τα καταφέρουν, αλλά κάθε δυσκολία είναι για καλό. Δεν το βλέπουμε εκείνη την ώρα, το βλέπουμε μεταγενέστερα, απλά πρέπει να επεξεργαζόμαστε το γεγονός και να βλέπουμε και την θετική πλευρά του. Πρέπει να κάνουμε πράγματα, αλλά να μη κολλάμε, γιατί αν κολλάμε μένουμε πίσω, το μέλλον προχωράει και εμείς έτσι χάνουμε την ουσία.”

ΕΔΩ Μαζί…;

“ΕΔΩ Μαζί όλοι είναι δίπλα ο ένας στον άλλον, ακόμα και οι καθηγήτριες μου στο ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ ήταν κοντά μου όταν τις χρειαζόμουν, ιδιαίτερα σε αυτό το εξάμηνο που δυσκολεύτηκα πάρα πολύ, ήταν μαζί μου, με στηρίξανε, με ακούσανε. Βασικό πράγμα να μπορούν να σε ακούσουν οι καθηγητές σου. Να μη φοβάστε να τους πλησιάσετε, ειναί εδώ για να μοιραστούν όλα σας τα θέματα.”

Δες ολόκληρη τη συνέντευξη ΕΔΩ

Ακολούθησε τις σελίδες του ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ σε Facebook, Instagram, TikTok και LinkedIn και μείνε ενημερωμένος/η για όλες τις νέες συνεργασίες και δράσεις μας!

ΙΕΚ ΔΕΛΤΑ. ΕΔΩ Μαζί!